Interview: “Kloppen de vooroordelen over honden uit het buitenland?!”

adoptiehonden spanje ace charity

Iedereen heeft er wel een mening over… honden die uit het buitenland komen. Zelf vond ik het een lastig onderwerp. Ik zie namelijk successen van hele dankbare hondjes die hier in Nederland heel erg op hun plek zijn. Toch zie ik ook situaties waarbij ik mij afvraag of de hond niet veel gelukkiger zou zijn in een roedel honden, maar in plaats daarvan verplicht aan een riempje moet lopen. En dan heb je ook nog het verschil in organisaties. Van super goede nazorg tot zelfs valse stickertjes van entstoffen in het paspoort! Hoe zit dat nu?! Remi Bulte (docent) wilde dat ook weten. Om ook eens te kijken waar veel van zijn leerlingen stage lopen, heeft hij twee weken vrijwilligerswerk gedaan bij ACE-Charity in Spanje. Daarom deze keer geen gezondheidsblog, maar een interview. Ik wil namelijk graag met jullie delen hoe een onafhankelijk persoon dit onderwerp in de praktijk heeft ervaren.

Liep jij ook tegen zoveel vooroordelen aan?

Zeker, veel mensen zijn sceptisch over het uit het buitenland halen van een hond. Veel mensen denken dan ook dat er veel mis is met deze honden, zoals ziekten of gedragsproblemen.

Nog iets anders wat je veel hoort: “Door honden uit het buitenland te halen los je het probleem niet op”. Hoe zie jij dat?

De cultuur in Spanje heeft nog steeds een hele andere instelling ten opzichte van dieren. Dat heeft tijd nodig. Ik denk dat dit nog wel een paar generaties zal duren. Maar door middel van voorlichting en educatie zie je al dat mensen ervoor kiezen om hun honden naar het asiel te brengen, in plaats van ze te brengen naar een dodingsstation of ze gewoon op straat te zetten.

Wat is zo’n dodingsstation?

Het is een plek dat is opgericht en gesubsidieerd door de overheid. Het zou als oplossing moeten dienen tegen het overschot aan honden en katten. De Spaanse bevolking kan hier ongeacht leeftijd of gezondheid, zijn/haar dier afgeven om te laten euthanaseren. Dodingsstations zien er op het eerste gezicht netjes uit. Je kunt zien dat daar geld van de overheid in zit. Het is alleen zo, dat vreemde honden gewoon bij elkaar worden gezet en dat de honden hun tijd uitzitten in de kennels totdat ze geëuthanaseerd worden. En dat, terwijl het asiel als ACE, zoals wij dat in Nederland kennen, het alleen moet hebben van sponsoren en donaties.

Soms staat in de omschrijving, bij honden die ter herplaatsing worden aangeboden, dat ze gered zijn uit een dodingsstation. Hoe werkt dat precies? 

Het asiel waar ik gewerkt heb, bezoekt verschillende dodingsstations als ze plek hebben. Ze kopen de honden vrij. Ze nemen de honden mee naar hun eigen asiel om ze daar klaar te maken voor adoptie.

Is dat geen druppel op een gloeiende plaat?

Ik denk het wel. Maar de mensen bij deze organisatie zijn ook bezig met educatie en voorlichting. Daarnaast zijn ze bezig met castratie- en sterilisatieprojecten. Dus er gebeurt vanuit deze organisatie zeker wat!

Hoe zag jouw werkdag in het asiel er gemiddeld uit?

‘s Ochtends begin je met de noodzakelijke verzorging van de dieren, zoals het schoonmaken van de kennels en het voeren en water geven. Meestal is dit aan het eind van de ochtend klaar en gaan medewerkers verder met de overige verzorging. Zo mochten de honden los op de speelweide, werden ze getrimd en kwamen eventuele dierenartszaken aan bod. Aan het einde van de dag was er nogmaals een schoonmaakronde. Hygiëne is heel belangrijk als er zoveel dieren bij elkaar zitten.

Mocht je tijdens je vrijwilligerswerk overal meekijken?

Ja, bij ACE hebben ze niets te verbergen. Ze vertelden open en eerlijk hoe de organisatie in elkaar zit en wat ze willen bereiken.

Wat voor een type honden ben je tegengekomen?

Over het algemeen is het grootste verschil met Nederland de manier waarop de honden daar terecht zijn gekomen. Vaak is er geen sprake van bijvoorbeeld gedragsproblemen of iets dergelijks. Ze zijn vaak gewoon gedumpt omdat mensen het niet meer zagen zitten. De honden zijn over het algemeen zeer sociaal naar mensen toe, goed met soortgenoten en zichtbaar dankbaar voor de liefde die ze krijgen.

Ben je ook niet-plaatsbare honden tegengekomen?

Voor de dieren die in mijn ogen niet-plaatsbaar zijn in een standaard gezin, wordt toch naar mogelijkheden gezocht. Soms is dit zoeken naar een speld in een hooiberg, maar bij deze organisatie zien ze dit meer als een uitdaging, dan als een probleem. Een enkeling is soms niet plaatsbaar op medische grond of door gedragsproblemen.

Jij hebt de honden daar meegemaakt. Kloppen de teksten op de website bij de te plaatsen honden?

Over het algemeen klopt dit beeld. Helaas zegt het alleen niet alles over een huiselijke situatie. In grote lijnen kun je zien hoe de omgang met mens en andere honden is, maar de hond kan altijd iets anders zijn/doen in een andere situatie. Denk bijvoorbeeld aan zaken in huis waar ze niet gewend aan zijn; het blootstellen aan allerlei geluiden zoals radio, tv, stofzuiger, doorspoelen van het toilet of de omgang met andere huisdieren. Ook autorijden en aan de riem lopen is voor velen nieuw. Of in het donker naar buiten gaan om nog één ommetje te doen kennen ze niet.

Wat bedoel je met “in het donker naar buiten gaan”? In Spanje wordt het toch ook donker?

Jawel, maar aan het einde van de middag gaan de honden terug in hun kennel. Daar zitten ze dan tot de volgende ochtend. Ze lopen in het donker dus niet meer buiten. Dat is dus iets wat ze nog moeten leren.

Er zijn heel veel verschillende organisaties die honden vanuit het buitenland naar Nederland halen. Waar zou je volgens jou op kunnen letten bij het uitzoeken van een goede organisatie?

Er is geen keurmerk. Mijn tips zijn: bekijk de informatie op de website goed. Zoek naar de adoptievoorwaarden en laat je informeren over wat er bij het adoptiegeld zit inbegrepen. Kijk ook naar de voor- en nazorg. De organisatie ACE-Charity maakt de verhalen niet mooier dan ze zijn. Ze vermelden o.a. dat ze geen kant-en-klare honden afleveren.

Hoe zoek je eigenlijk een hond uit via zo’n website?

Ik begrijp heel goed dat je op een foto valt, maar kijk ook goed naar de filmpjes. Zo zie je al iets van het gedrag en de lichaamshouding. Laat je goed voorlichten en stel vragen die voor jouw situatie van toepassing zijn. Het mooiste zou natuurlijk zijn dat je er gaat kijken, voordat je de knoop doorhakt. Nu is Spanje misschien wat ver, maar in Nederland zijn er adoptiegezinnen waar je gewoon kunt kennismaken met de hond.

Kun je ook iets voor de honden in Spanje betekenen als je er geen kan of wilt adopteren?

Jazeker. Op de website staat waar behoefte aan is qua spullen. Daarnaast worden donaties besteedt aan medische zaken, onderhoud, etc.. Ook kun je een kennel sponsoren, honden virtueel adopteren of vrijwilligerswerk gaan doen. Mogelijkheden genoeg 🙂

Tijdens dit interview heb ik filmpjes, foto’s en een paspoort gezien. Heel eerlijk, ik had niet gedacht dat er zo netjes gewerkt zou worden. Ook niet dat er zoveel gedaan wordt om de gezondheid van het dier te bepalen. Denk bijvoorbeeld aan uitgebreid bloedonderzoek. Dit vind ik heel netjes. Zo’n uitgebreid bloedonderzoek is namelijk niet verplicht om een hond in te voeren in Nederland.

Laatste berichten van Jill Kinkelaar (alles zien)